Jak pisze Dariusz Michalski:
Aktorka, piosenkarka, tancerka. Przede wszytkim gwiazda opery i operetki, filmu i rewii. Micäela w operze "Carmen", Zuzia w "Verbum Nobile", Zofia w "Halce", Zelma w "Casanovie". Pierwsza wykonawczyni legendarnego walca "Francois".1
Urodziła się ósmego maja 1900 roku w Bronowie koło Łomży. Początkowo studiowała grę na fortepianie w Konserwatorium Warszawskim, oraz pobierała prywatne lekcje śpiewu. Debiutowała będąc jeszcze uczennicą w 1916 roku w krakowskim Teatrze Miejskim jako Bronia w Hrabinie Moniuszki. Prawdziwy, a może raczej drugi, dojrzały debiut sceniczny to rola Aliny w Goplanie Żeleńskiego na deskach stołecznej Opery w 1921 roku. Po dwóch sezonach wyjechała do Włoch, do Mediolanu na studia wokalne, które po powrocie do Polski kontynuowała u Janiny Korolewicz - Waydowej i Zofii Kryńskiej. Po powrocie ponownie związała się ze stołeczną Operą. Występowała nie tylkona deskach Opery, ale również Teatru Nowość, w popularnej w tamtych czasach sztuce Czar walca.
Swą karierę wokalną kontynuowała w czołowych teatrzykach i rewiach dwudziestolecia międzywojennego. Występowała między innymi w Cyganerii, Cyruliku Warszawskim, Czarnym Kocie, Hollywood, Morskim Oku, Starej Bandzie, a także w Rexie, Wielkiej Operetce oraz Wielkej Rewii. 
Oprócz występów na deskach wielkich Oper oraz bardzo popularnych wtedy kabaretach nie mogło zabraknąć jej w czołowych przedwojennych produkcjach muzycznych. Wystąpiła między innymi u boku Kazimierza Krukowskiego w filmie 10% dla mnie (1933), wraz z Marią Gorczyńska i Michałem Zniczem w prześmiesznej koemdii Michała Waszyńskiego Co mój mąż robi w nocy (1934), w pełnych uroku Manewrach miłosnych (1935) tworząc z Aleksandrem Żabczyńskim jedną z niezapomnianych par dwudziestolecia. Sukces swój powtórzyła w ostaniej swej komedii muzycznej Pani minister tańczy (1937). Z wielkim entuzjazmem witano ja nie tylko na deskach polskich teatrów i rewii bowiem z wielkim powodzeniem koncertowała zagranią m.in. w Berlinie czy Hamburgu. Miała wiele planów jednak II wojna światowa przerwała te marzenia. Trafiła do Białegostoku gdzie najpierw występowała jako śpiewaczka estradowa, a potem jako aktorka tamtejszego Teatru Polskiego, gdzie grala m.in. Zuzannę w Weselu Figara. Dopiero w 1941 roku ponownie wróciła do Warszawy. Tuż po wojnie wystąpiła czterokrotnie za namową Ludwika Sempolińskiego w letnim teatrzyku Bagatela w Łodzi
Druga połowa lat czterdziestych to mału powrót do przedwojennej popularnosci wtedy to znów dużo koncertowała i dawała wiele recitali, nadal zachwycała. Początek następnego dziesięciolecia to już coraz bardziej krytyczne recenzje występów, jednak publiczności opinie takie nie przeszkadzały w zapełnianiu sal po brzegi. Dawała koncerty równiez za granicą w Angli czy we Francji. Nigdy nie odzyskała już takiej popularności jaką cieszyła sie przed wojną jednak nadal skupiała wokół siebie rzesze ludzi zachwycających się jej piosenkami, występami.
W międzyczasie występowała na deskach Tearu Nowego, a potem Operetki Warszawskiej do 1956 roku. Często występowała na balach sylwestrowych w klubie sportowym Huragan w Wołominie gdzie mieszkała jej siostra.
Zmarła 27 paźdzernika 1985 roku w Warszawie.
Boska Tola jako Zelma Bej w operze Casanowa,
w Teatrze Wielkim w Warszawie (1924)2
Artykuł napisany na podstwie Maśnicki J., Stepan K.: Pleograf. Warszawa 1996 oraz Michalski Dariusz: Powróćmy jak za dawnych lat... Historia polskiej piosenki rozrywkowej. Warszawa 2007, s.463-483. Gdzie zresztą wszytkich zainteresowanych odsyłam!
------------------------------
1. D. Michalski. Powróćmy jak za dawnych lat... Historia polskiej muzyki rozrywkowej lata 1900-1939. Warszawa 2007, s.465.
2. Tamże, s. 483.